ترافیک را قدم می زنم،

کوله بارم را خمیازه می کشم،

جوانی بلند آواز می خواند،

و با چشمانی که کم کم تاریک می شود،

خلوت دو نفر در صندلی پشتی را بر هم می زنم،

و آنها بهانه ای برای نزدیک تر شدن پیدا می کنند.