بالاخره خوندمش، پاییز پیشوا ی مارکز رو می گم. کتابی که مارکز آن را بهترین اثرش می دونه، کتابی درباره تنهایی قدرت.

"قدرت مطلق، بالترین و پیچیده ترین مو فقیت انسان است و بنابراین، ضرورت عزت و خفت اوست."

قدرت تنهاست، تنهایی قدرتمند است.

دور وبری های من همه مارکز را با صد سال تنهایی می شناسند، پیشنهاد می کنم که شناخت تون را کامل کنید.

رئالیسم جادویی مارکز را دوست دارم و توجه اش به تنهایی را.