شب هایی که تا سپیده صبح نمی شود

تا دو راهی تردید یک راه نشود

راه من که مشخص بود

راه، خود با دیگر راه یکی شد

دو راهی تردید را قبل خود شکل داد

من مبهوت ، از وسط راه بیرون نشستم

تا شگفتی کابوس شبانه ام تکرار نشود